Çocukluğun Sonu (Childhood’s End)

Arhur C. Clarke

Sayfa Sayısı: 251

Çevirmen: Ekin Odabaş

İthaki Yayınları

4. Baskı, Nisan 2017, İstanbul

Okuduğum diğer bilim kurgulardan ağır bir anlatıma sahip olsa da, bu etkileyiciliğini hiçbir şekilde düşürmemiş, aksine farklı kılmış kitabı. Yazarın; insanın korkularını, evreni, geleceği baz alarak yaptığı birtakım sorgulamalar ve felsefi görüşlerle, bilimi aynı anda harmanlanması tadından yenmez bir eser çıkartmış ortaya.

  ABD ve Sovyetler arasında devam eden, diğer gezegenlere ilk kim gidecek yarışının sürdüğü zaman diliminde, Hükümdarlar olarak adlandırılan insandışı yaşam formları dünyaya ayak basarak, tüm kontrolü devralırlar ve uzun yıllardır her şeyi yönetme arzusunda olan insanlar büyük bir şok geçirirler. Beklenilen bir uzaylı istilası yerine, Hükümdarlar, açlığı, kıtlığı, savaşı, zalimliği ve suçu bitirerek ütopik bir yaşam koyarlar ortaya. Peki bu gerçekten bir ütopya mıdır?

  İnsanlar arasında yüzyıllardır süren rekabet, Hükümdarlar geldiğinde bitiyor ve bu noktada da Hükümdarlar, ebeveyn rolüne bürünüyorlar. İnsanlık, sanki asırlar birbirleriyle kavga eden, tartışan, ırkçı söylemler kullanan bir çocukmuş da, yetişkinler onları kontrol altına aldığında hizaya gelerek her şeye son vermiş, daha akıllı ve mantıklı kararlar verebilen bireyler olmuş gibi. Aslında, söylendiği kadar büyük bir zekaya sahip değil insanlık.

  Her şeyin mükemmelleşmesi bir ütopya mı açığa çıkarır, yoksa bir süre sonra distopyaya mı dönüşür bu durum? Ne kadar muntazam işler yaparsak yapalım –kitapta bahsedildiği gibi- herkesi tatmin etmek asla mümkün olmayacaktır. Okunması gereken kültleşmiş bir bilim kurgu eseri, tavsiye ederim.