Cehennem Çiçeği

Alper Canıgüz

Sayfa Sayısı: 221

April Yayıncılık

3. Baskı, Mayıs 2016, İstanbul

Serinin ikinci kitabı olduğunu biliyordum ama yine de canım almak istedi. Zorluk çekmeyeceğime yüzde doksan dokuz emindim, birinci kitabı okumaya da gönlüm pek el vermemişti nedense, nedense.

  Yazarın müthiş akıcı, esprili ve zeki bir dili var. Olayların birbirleriyle ilişkisi, en kötü karakterde bile bulunan o şeytan tüyü, yerlerine cuk diye oturan göndermelerle ister istemez bir çekim hissediyor insan, bu kitaba karşı. Ana karakterin 5 yaşında bir dahi olması (cidden beş) ise ayrı bir yere sürüklüyor insanı. Tüm kitap boyunca hissettiğim zevk ve yüzümden eksik olmayan sırıtış ise cabası.

  Adı Alper Kamu olan, 5 (beş) yaşındaki dahi ana karakterimiz bir cinayetin ve aynı zamanda kalp kırıklıklarıyla dolu olan bir geçmişin peşine düşüyor, insanlığın adalet kavramını sorguluyor. Okuduğum süreç boyunca güldüğüm ama bittiğinde üzerime bir hüzün çöktüren, aynı zamanda da yaratılan en kaliteli karakterlerden birine ev sahipliği yapan bir kitap. Yazarın felsefe, mizah ve buna rağmen hüznü bir arada bulundurması o kadar güzel olmuş ki, bütün duyguları aynı anda yaşamak bu çalkantılı kitaba daha rahat ayak uydurmanızı sağlıyor. Karanfil Kız Hikayesi’ni okuyup da etkilenmemek ne zordur ayrıca, hayreti mucip yahu!

  Bilirsiniz, insanlar doğar, ölür ve sonra büyürler. (s.7)

  Bütün aşklar küllenir, bütün babalar ölür, bütün hikayeler biter. Birinin yıkıntıların nöbetini tutması gerekir; işte o yüzden, biri hariç, büyün çocuklar büyür. Gölgesini kaybeden insan, gölgenin kendisine dönüşür. (s.221)