Bir Süre Yere Paralel Gittikten Sonra

Barış Bıçakçı

Sayfa Sayısı: 136

İletişim Yayınları

10. Baskı, İstanbul, Ocak 2016

Uzun zamandır okumak istediğim bir kitaptı, Bir Süre Yere Paralel Gittikten Sonra. Büyük beklentilerle başladım, bundan dolayı da yeterince tatmin olamadım. Kitaplara başlarken duygularınızı nötr tutmakta fayda var, daha çok beğenirdim böyle olsaydı eğer.

  “Biz de deniz gibiyiz,” dedi Başak, “tek derdimiz yerinden oynatamadığımız taşlar.” (s.126)

 Başak adında bir ressam intihar ediyor bir gün ve bununla beraber hayatındaki diğer insanların farklı zaman dilimlerindeki durumlarını okuyoruz. Çok fazla bölüm var, bundan dolayı daha çok öykü çağrışımı yapıyor kitap. İntiharı bu kadar sade ve duru bir şekilde anlatması, ağdalı cümlelere gerek duymadan sunması hüznünüzü arttırıyor. Her bölüm farklı bir karakterin ağzından olduğu için, okuyucuya da birtakım sorumluluklar yükleniyor, dikkatli okunması gerek kitabın.

  Sadece şunu biliyor: Her şeyi yerli yerinde, tıkır tıkır işleyen bir hayat kurduğunda, o hayatı yerle bir edecek bir felaket kurgulamak farz olur. (s.109)

  Ufak eleştirilerimi de yapmak istiyorum. Tasvirlerin bazı kısımlara oturmadığını, biraz havada kaldığını sezdim. Kitap boyunca Başak’ın intiharıyla ilgili soru işaretleri oluyor, finalle birlikte de bunlar tamamen açığa çıkmıyor. Belirsiz sonlarda yarım kalmışlık hissi çok hoşuma gider ancak bu kitapta diğer karakterlerin üzerinden topladığım kanıtları sağlam bir temele oturtmakta güçlük çektim. Böyle olunca sonlara doğru sendeledim.

    Kurulan naif cümleleri okudukça ve vermek istediği iletiyi hafif hafif yakaladıkça kitabın size karşı takındığı tavır ve sizin ona karşı duyduğunuz samimiyet artıyor. Kitaplarda geçen ve devamlı hissettirilmek istenilen aforizmalar beni normalde rahatsız eder ancak bu kitaba yakıştığı kanısındayım. Tertemiz bir anlatım, pırıl pırıl cümleler. Okuduğum ilk Barış Bıçakçı kitabı oldu, ama son olmayacağına eminim.

  Utanç bizi ikiye böler. İkiye bölünmenin en dayanılmaz yanı, iki parçanın da hala canlı olmasıdır. İnsan herhalde bu yüzden kendini öldürmeye kalkışır. (s.98)