Ölü Zaman Gezginleri

Hasan Ali Toptaş

Sayfa Sayısı: 139

Everest Yayınları

3-4. Basım, Şubat 2017, İstanbul

Çok lezizdi, çok güzeldi, çok vurucuydu. Kuşkusuz, Hasan Ali Toptaş, edebiyatımızın güzide isimlerinden bir tanesi. Birbirinden güzel öykülerden oluşuyor kitap, okudukça sonu gelmesin, hiç bitmesin istiyorsunuz. Sizi sımsıkı sarıp kavrayarak çekiyor içine, kalp ritminizi hızlandırıyor.

 

  Çoğunlukla birbirine benzer şekilde işleniyor birbirleriyle çağrışım içinde olan konular, ölüm-yaşam, soyut-somut gibi. Sonları apayrı bir şekilde sevdim çünkü beklenmeyen ya da beklenme oranından daha düşük bir ihtimalle gerçekleşenlerde etkilenmek çok daha rahat olabiliyor. Öykülerin gizemli ve mistik bir havası olması da insanın içini titreştirebiliyor.

  Çift Çizgi, Yabu ve Ölü Zaman Gezginleri, kuşkusuz, kitaptaki en sevdiğim öyküler oldu.

    Ama, ne zaman doğduğumuz sorulduğunda hep anamızın bacakları arasından çıktığımız tarihi belirtmemize rağmen, artık insanları analardan çok yaşamın doğurduğunu biliyorum. (s.19)

 

  Öyle çoktun ki, yoktun. (s.77)